ترور آبه شینزو، نخست وزیر سابق ژاپن در یک رویداد انتخاباتی در نارا، ژاپن، تکان دهنده و گیج کننده است. این تکان دهنده است زیرا ژاپن برای حداقل نیم قرن تقریباً هیچ خشونت سیاسی را تجربه نکرده است و به دلیل اینکه مالکیت اسلحه در این کشور به شدت کنترل می شود. این گیج کننده است زیرا آبه که در سال 2020 از سمت نخست وزیری کناره گیری کرد، هیچ نقش دولتی رسمی نداشت. اما قتل آشکارا یک عمل سیاسی بود.
بعید است که مرگ آبه تأثیری بر انتخابات 10 جولای مجلس شوراهای ژاپن داشته باشد، که پیش از این انتظار می رفت حزب حاکم لیبرال دموکرات به راحتی پیروز شود. از دست دادن غم انگیز رهبر و نخست وزیر سابق ممکن است با افزایش مشارکت آرا همدردی را به همراه داشته باشد، اما در درجه اول کشوری را که کاملاً به چنین خشونتی عادت نکرده است، شگفت زده و گیج کرده است.
میراث آبه از دوران پر سابقه اش به عنوان نخست وزیر - که بین سال ناموفق 2006-2007 آغاز شد و به دنبال آن بازگشت پیروزمندانه به مدت هفت سال از 2012 تا 2020 - به دلیل تأثیراتش بر سیاست خارجی و امنیتی ژاپن قابل توجه است. در مورد امور داخلی مطمئناً، آبه فروشنده خوبی برای برنامه سیاست اقتصادی خود بود که با موفقیت تحت عنوان "آبنومیکس" تبلیغ کرد. اما در نهایت این سیاست خارجی او بود و نه برنامه اقتصادی اش که دگرگون کننده بود.
آبه وضوح، استحکام هدف (با توجه به طول عمرش در این مقام نخست وزیری ) و اعتبار را سیاست خارجی ژاپن به ارمغان آورد. این واقعیت که اصطلاح «هند-اقیانوس آرام» در حال حاضر معمولاً برای توصیف استراتژی امنیتی و دیپلماتیک در آسیا استفاده می‌شود، عمدتاً مدیون آبه است، که تلاش‌های ژاپنی از قبل برای ایجاد روابط قوی‌تر با هند را انجام داد و از آن برای بازنگری و گسترش موقعیت کشورش هم در سطح منطقه ای و هم در سطح جهانی استفاده کرد.
این موضع توسط ظهور چین و لفاظی ها و اقدامات قاطعانه و فزاینده آن در و اطراف دریاهای چین جنوبی و شرقی دیکته شد.
در دوران آبه، ژاپن متعهد شد که عرصه راهبردی و دیپلماتیکی را تعریف کند که تسلط چین برای آن دشوارتر باشد.
تعمیق روابط با هند و همچنین تلاش های آبه برای تقویت ارتش ژاپن بخشی از این استراتژی بود.
او یکی از حامیان اصلی پیشنهادها برای اصلاح قانون اساسی کشور بود تا ارتش این کشور بتواند در کنار متحد اصلی خود، ایالات متحده، نقش بزرگتری ایفا کند.
آبه یک ملی گرا غیرقابل انکار بود. او در ابتدا با دیدگاه‌های تا حدی تجدیدنظرطلبانه درباره تاریخ جنگ ژاپن، به‌ویژه در مورد موضوع داغ «زنان آسایش» که ارتش امپراتوری ژاپن آنها را به بردگی جنسی در کشورهای تحت اشغال مجبور کرد، بحث‌هایی را مطرح کرد. با این حال، پس از رسیدن به مقام، او تا حد زیادی دیدگاه های قبلی خود را نادیده گرفت.
علاوه بر این، او روابط دیپلماتیک نزدیک‌تر و عمیق‌تری را در سراسر آسیای جنوب شرقی ایجاد کرد و روابط را حتی با تندترین همسایه و مستعمره سابق این کشور، کره جنوبی، بهبود بخشید. در حالی که روابط با چین اغلب پرتنش بود - به ویژه زمانی که آبه از معبد جنجالی یاسوکونی ژاپن برای کشته شدگان جنگ بازدید کرد - گفتگوی چین و ژاپن همچنان ادامه داشت.
همیشه حدس زدن انگیزه یک قاتل تنها دشوار است. مردی که برای قتل آبه دستگیر شد، تتسویا یاماگامی 41 ساله، به نظر می رسد از یک تفنگ ساچمه ای بزرگ و دست ساز استفاده کرده است. با توجه به اینکه ژاپن یکی از امن‌ترین کشورهای جهان است، امنیت در رویدادهای سیاسی حتی برای یک نخست‌وزیر سابق بسیار ضعیف است، که احتمالاً توضیح می‌دهد که مرد مسلح چگونه توانسته آن را از بین ببرد.
بر اساس گزارش های خبری، یاماگامی تا سال 2005 به مدت سه سال در نیروی دریایی ژاپن خدمت کرد. این پیشینه - همراه با حمایت آبه از ارتش قوی‌تر ژاپن و تلاش‌ها برای حذف بند صلح‌طلبانه قانون اساسی (ماده 9) - باعث می‌شود حدس بزنیم که قتل در اعتراض به وضعیت نظامی این کشور انجام شده است.
اگرچه آبه دیگر بر سر کار نبود، اما بدون شک همچنان برجسته ترین و شناخته شده ترین مدافع این کشور از توانایی نظامی قوی تر بود. در این مقام، او اغلب عزم خود را برای تکمیل کاری که توسط پدربزرگش، نوبوسوکه کیشی، آغاز شده بود، ابراز می‌کرد که به عنوان نخست‌وزیر در سال 1960، بازنگری معاهده امنیتی کشور با ایالات متحده را با هدف تقویت دفاع ژاپن انجام داد.
متأسفانه، شاید تصادفی نباشد که آخرین نخست وزیر ژاپن که قربانی یک حمله خشونت آمیز شد، کیشی بود که مدت کوتاهی پس از تصویب معاهده امنیتی تجدیدنظر شده توسط یک مهاجم شش بار با چاقو اصابت کرد. با این حال، برخلاف آبه، پدربزرگش زنده ماند.
